YEŞİL GÜBRELEME
Gelişmesini tamamlamış bitkilerin sürülerek toprağa karıştırılmasına yeşil gübreleme, bu amaçla kullanılan bitkilere yeşil gübre bitkileri denilmekte; yeşil gübre bitkisi olarak en çok yonca, fiğ, bakla ekilmektedir.**
Yeşil Gübre;
Toprağa organik madde ve azot sağlamakta,
Toprağın fiziksel ve kimyasal yapılarının düzelmesine yardımcı olmakta,
Toprakta humus birikimi sağlamakta,
Mikrobiyal faaliyetleri artırarak toprağın biyolojik özelliklerinin düzelmesine yardımcı olmakta,
Organik maddenin ayrışmasını ve humusun parçalanmasını hızlandırmakta,
Topraktaki hava ve su sirkülasyonunu düzenlemekte,
Besin maddelerini toprağın üst katmanlarına taşımakta,
Toprağa granüler yapı kazandırmakta,
Toprağın çabuk tava gelmesini ve uzun süre tavda kalmasını sağlamakta,
Meyilli arazilerde erozyonu önlemekte,
Bitkilerin köklerinin daha iyi gelişmesini ve dondan zarar görmesini engellemekte,
Toprağın yüzeyini örterek infiltrasyonu arttırmaktadır.
Yeşil gübrelemede başlıca amaç toprağı organik madde ve azotça zenginleştirmek olduğuna göre, yetiştirilecek yeşil gübre bitkisinin her şeyden önce mümkün olduğu kadar kuvvetli bir şekilde gelişmesi ve yine mümkün olduğu kadar fazla vejetatif kısımlar meydana getirmesi istenmektedir.* Bu da toprağa daha fazla bitki organlarının karıştırılmasına olanak vermesi yanında yüksek su kapsamı nedeniyle toprakta bitkinin çürümesinin daha kısa sürede tamamlamasına da olanak vermektedir. Burada en önemli nokta bitkinin C:N oranıdır. C:N oranı büyük bitkilerin toprakla çürümeleri için daha uzun zamana gereksinim vardır.
Yağışı az olan yörelerde yeşil gübrelemenin yapılması çok daha fazla dikkat gerektirmektedir. Toprakta sınırlı düzeyde bulunan su yeşil gübre bitkisi tarafından da kullanılacağı için asıl bitkinin su güçlüğü çekmesi olasıdır. Öte yandan toprakta suyun az bulunması nedeniyle yeşil gübre bitkisinin çürümesi de bir sorun olmaktadır. O nedenle kurak yörelerde yeşil gübrelemenin faydasına göre zararı kimi durumlarda daha fazla olabilmektedir.
*
Yeşil Gübrelemenin Toprağın Organik Madde Kapsamı Üzerine Etkileri
Yeşil gübre, toprakta gerekli organik maddeyi sağlamak amacıyla yetiştirilen bitkilerin gelişmelerinin belli bir devresinde henüz yeşil halde iken sürülerek, toprak altına getirilmesidir. Genellikle sonbaharda ekilmek suretiyle çiçeklenme döneminde toprağa karıştırılmalıdır.
Yeşil gübreleme amacıyla farklı bitkiler kullanılmakla birlikte baklagil türü bitkiler genellikle baklagil olmayan bitkilere nazaran tercih edilmekte ve en iyi yeşil gübre bitkileri olarak kabul edilmektedirler.
Yeşil gübreleme ile toprağın organik madde kapsamı artması sağlanabilmektedir. Amaca uygun olarak yapılan bir yeşil gübreleme, özellikle organik madde ve azot kapsamları düşük olan, dolayısıyla fiziksel özellikleri iyi olmayan topraklar için fayda sağlamaktadır. Yeşil gübre ayrıca verimlilikleri yüksek olan ve iyi fiziksel özelliklere sahip bulunan topraklarda da, organik madde seviyesinin devamlı olarak muhafazasının sağlanması bakımından yine fayda sağlamaktadır. Öte yandan, yeşil gübre ile toprakta yaratılacak organik madde ve azot miktarı sabit olmayıp, çeşitli etkenlere göre değişmektedir ve söz konusu etkenler bitki çeşidi, bitkiyi toprak altına getirme zamanı ve getirildiği derinlik, toprak bünyesi, toprağın rutubet kapsamı olarak sayılabilmektedir.
Yeşil Gübrelemenin Toprağın Azot Kapsamı Üzerine Etkileri
Baklagil bitkilerinin yeşil gübre bitkisi olarak diğer bitkilere tercih edilmelerinin başlıca nedeni toprağa yalnızca organik madde kazandırmakla kalmayıp, aynı zamanda toprağın azot miktarını, havanın azotunu bünyelerine alarak arttırmaksıdır. Böylece toprağı azotça zenginleştirmekte olup, derin kökleriyle toprağın alt tabakalarında bulunan bitki besin maddelerini alarak toprak altına getirildikleri zaman yetiştirilen bitkinin bu besin maddelerinden faydalanmalarını da sağlamaktadırlar.
İyi havalanan tınlı kumlu bir toprakta yeşil gübre ile sağlanacak N miktarı 4.0 kg ile 11.5 kg arasına değişmekte, bazı araştırıcılara göre normal bir yeşil gübreleme ile ortalama olarak dekara 10 kg civarında N kazandırıldığı ifade edilmektedir.
*
Yeşil Gübrelemenin Biyokimyasal Etkileri
Yeşil gübreleme ile toprağa organik materyalin verilmesi, toprak mikroorganizmalarına gıda kaynağı sağlanması nedeniyle topraktaki mikroorganizma faaliyetleri üzerine olumlu etkiler yapmakta ve toprakta bazı olumlu değişikliklerin ortaya çıkmasına neden olmaktadır.
Yeşil Gübrelemenin Bitki Besin Maddelerinin Yarayışlılığı Üzerine Etkileri
Yeşil gübreleme için yetiştirilen bitkiler toprağın derinliklerinden aldıkları bitki besin maddeleri ile toprağın üst kısımlarının zengin hale gelmesine yardım etmektedir.
Yeşil Gübrenin Toprağa Etkileri
Özellikle derin köklü yeşil gübre bitkileri toprağın fiziksel özelliklerini düzelterek toprağın granüler bir yapı kazanmasını, çabuk tava gelmesini ve tavını da uzun süre muhafaza etmesini sağlamaktadır. Bu bakımdan yeşil gübrenin özellikle ağır ve işlenmesi güç olan topraklar için ayrı bir önemi bulunmakta olup, yeşil gübre hafif toprakların fiziksel özelliklerini de iyileştirmektedir.*Derin köklü olan yeşil gübre bitkileri toprak içerisinde çok sayıda kanallar meydana getirmekte ve bu kanallar vasıtasıyla topraktaki havanın daha kolay sirkülasyonunun ve suyun hareketliliğinin artmasına neden olmaktadırlar.*Yeşil gübreleme ile toprağın organik madde kapsamı da arttırılmaktadır. Amaca uygun olarak yapılan yeşil gübre uygulaması özellikle organik madde ve azot kapsamları düşük ve fiziksel özellikleri yetersiz topraklar için yararlı olmakta, ayrıca verimlilikleri yüksek ve fiziksel özellikleri de yeterli bulunan topraklarda da organik madde seviyesinin devamlı olarak korunması bakımından olumlu etki yapmaktadır. Derin kökleriyle toprağın alt tabakalarında bulunan bitki besin maddelerini de bünyelerine aldıklarından toprak altına getirildikleri zaman yetiştirilen kültür bitkilerinin ihtiyaçları olan besin maddelerinden faydalanmalarını da sağlamaktadırlar.
Bu konu hakkında bilgisi olan var mı?
TrakKulüp Mobil Uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Gelişmesini tamamlamış bitkilerin sürülerek toprağa karıştırılmasına yeşil gübreleme, bu amaçla kullanılan bitkilere yeşil gübre bitkileri denilmekte; yeşil gübre bitkisi olarak en çok yonca, fiğ, bakla ekilmektedir.**
Yeşil Gübre;
Toprağa organik madde ve azot sağlamakta,
Toprağın fiziksel ve kimyasal yapılarının düzelmesine yardımcı olmakta,
Toprakta humus birikimi sağlamakta,
Mikrobiyal faaliyetleri artırarak toprağın biyolojik özelliklerinin düzelmesine yardımcı olmakta,
Organik maddenin ayrışmasını ve humusun parçalanmasını hızlandırmakta,
Topraktaki hava ve su sirkülasyonunu düzenlemekte,
Besin maddelerini toprağın üst katmanlarına taşımakta,
Toprağa granüler yapı kazandırmakta,
Toprağın çabuk tava gelmesini ve uzun süre tavda kalmasını sağlamakta,
Meyilli arazilerde erozyonu önlemekte,
Bitkilerin köklerinin daha iyi gelişmesini ve dondan zarar görmesini engellemekte,
Toprağın yüzeyini örterek infiltrasyonu arttırmaktadır.
Yeşil gübrelemede başlıca amaç toprağı organik madde ve azotça zenginleştirmek olduğuna göre, yetiştirilecek yeşil gübre bitkisinin her şeyden önce mümkün olduğu kadar kuvvetli bir şekilde gelişmesi ve yine mümkün olduğu kadar fazla vejetatif kısımlar meydana getirmesi istenmektedir.* Bu da toprağa daha fazla bitki organlarının karıştırılmasına olanak vermesi yanında yüksek su kapsamı nedeniyle toprakta bitkinin çürümesinin daha kısa sürede tamamlamasına da olanak vermektedir. Burada en önemli nokta bitkinin C:N oranıdır. C:N oranı büyük bitkilerin toprakla çürümeleri için daha uzun zamana gereksinim vardır.
Yağışı az olan yörelerde yeşil gübrelemenin yapılması çok daha fazla dikkat gerektirmektedir. Toprakta sınırlı düzeyde bulunan su yeşil gübre bitkisi tarafından da kullanılacağı için asıl bitkinin su güçlüğü çekmesi olasıdır. Öte yandan toprakta suyun az bulunması nedeniyle yeşil gübre bitkisinin çürümesi de bir sorun olmaktadır. O nedenle kurak yörelerde yeşil gübrelemenin faydasına göre zararı kimi durumlarda daha fazla olabilmektedir.
*
Yeşil Gübrelemenin Toprağın Organik Madde Kapsamı Üzerine Etkileri
Yeşil gübre, toprakta gerekli organik maddeyi sağlamak amacıyla yetiştirilen bitkilerin gelişmelerinin belli bir devresinde henüz yeşil halde iken sürülerek, toprak altına getirilmesidir. Genellikle sonbaharda ekilmek suretiyle çiçeklenme döneminde toprağa karıştırılmalıdır.
Yeşil gübreleme amacıyla farklı bitkiler kullanılmakla birlikte baklagil türü bitkiler genellikle baklagil olmayan bitkilere nazaran tercih edilmekte ve en iyi yeşil gübre bitkileri olarak kabul edilmektedirler.
Yeşil gübreleme ile toprağın organik madde kapsamı artması sağlanabilmektedir. Amaca uygun olarak yapılan bir yeşil gübreleme, özellikle organik madde ve azot kapsamları düşük olan, dolayısıyla fiziksel özellikleri iyi olmayan topraklar için fayda sağlamaktadır. Yeşil gübre ayrıca verimlilikleri yüksek olan ve iyi fiziksel özelliklere sahip bulunan topraklarda da, organik madde seviyesinin devamlı olarak muhafazasının sağlanması bakımından yine fayda sağlamaktadır. Öte yandan, yeşil gübre ile toprakta yaratılacak organik madde ve azot miktarı sabit olmayıp, çeşitli etkenlere göre değişmektedir ve söz konusu etkenler bitki çeşidi, bitkiyi toprak altına getirme zamanı ve getirildiği derinlik, toprak bünyesi, toprağın rutubet kapsamı olarak sayılabilmektedir.
Yeşil Gübrelemenin Toprağın Azot Kapsamı Üzerine Etkileri
Baklagil bitkilerinin yeşil gübre bitkisi olarak diğer bitkilere tercih edilmelerinin başlıca nedeni toprağa yalnızca organik madde kazandırmakla kalmayıp, aynı zamanda toprağın azot miktarını, havanın azotunu bünyelerine alarak arttırmaksıdır. Böylece toprağı azotça zenginleştirmekte olup, derin kökleriyle toprağın alt tabakalarında bulunan bitki besin maddelerini alarak toprak altına getirildikleri zaman yetiştirilen bitkinin bu besin maddelerinden faydalanmalarını da sağlamaktadırlar.
İyi havalanan tınlı kumlu bir toprakta yeşil gübre ile sağlanacak N miktarı 4.0 kg ile 11.5 kg arasına değişmekte, bazı araştırıcılara göre normal bir yeşil gübreleme ile ortalama olarak dekara 10 kg civarında N kazandırıldığı ifade edilmektedir.
*
Yeşil Gübrelemenin Biyokimyasal Etkileri
Yeşil gübreleme ile toprağa organik materyalin verilmesi, toprak mikroorganizmalarına gıda kaynağı sağlanması nedeniyle topraktaki mikroorganizma faaliyetleri üzerine olumlu etkiler yapmakta ve toprakta bazı olumlu değişikliklerin ortaya çıkmasına neden olmaktadır.
Yeşil Gübrelemenin Bitki Besin Maddelerinin Yarayışlılığı Üzerine Etkileri
Yeşil gübreleme için yetiştirilen bitkiler toprağın derinliklerinden aldıkları bitki besin maddeleri ile toprağın üst kısımlarının zengin hale gelmesine yardım etmektedir.
Yeşil Gübrenin Toprağa Etkileri
Özellikle derin köklü yeşil gübre bitkileri toprağın fiziksel özelliklerini düzelterek toprağın granüler bir yapı kazanmasını, çabuk tava gelmesini ve tavını da uzun süre muhafaza etmesini sağlamaktadır. Bu bakımdan yeşil gübrenin özellikle ağır ve işlenmesi güç olan topraklar için ayrı bir önemi bulunmakta olup, yeşil gübre hafif toprakların fiziksel özelliklerini de iyileştirmektedir.*Derin köklü olan yeşil gübre bitkileri toprak içerisinde çok sayıda kanallar meydana getirmekte ve bu kanallar vasıtasıyla topraktaki havanın daha kolay sirkülasyonunun ve suyun hareketliliğinin artmasına neden olmaktadırlar.*Yeşil gübreleme ile toprağın organik madde kapsamı da arttırılmaktadır. Amaca uygun olarak yapılan yeşil gübre uygulaması özellikle organik madde ve azot kapsamları düşük ve fiziksel özellikleri yetersiz topraklar için yararlı olmakta, ayrıca verimlilikleri yüksek ve fiziksel özellikleri de yeterli bulunan topraklarda da organik madde seviyesinin devamlı olarak korunması bakımından olumlu etki yapmaktadır. Derin kökleriyle toprağın alt tabakalarında bulunan bitki besin maddelerini de bünyelerine aldıklarından toprak altına getirildikleri zaman yetiştirilen kültür bitkilerinin ihtiyaçları olan besin maddelerinden faydalanmalarını da sağlamaktadırlar.
Bu konu hakkında bilgisi olan var mı?
TrakKulüp Mobil Uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
