Tarim politikasi herseyden bagimsiz degil. Siz domates satmak istediginizde Rusya den de benden bugday al diyor.
Gidip adamlarin besilik danalarini almak isteyince biraz da mercimek al yoksa olmaz diyorlar.
Gidip adamlardan birkac milyar dolar borc isteyince sen de nisatsta sekeri kotasini kaldir pancar ekimini azalt diyorlar.
Onemli olan bu acmazlardan kurtulmak.
Ciftcinin yapabilecegi en mantikli is kooperatiflesmek, herkesin hava atmak icin son model traktor almasi yerine koy icin gerekli 5-10 traktor ortak alinsa, herkese mibzer yerine 4-5 kisi ortak alsa, koyun bir ot hasat ve bugday hasat makinesi seti ortak olsa herkes ayri almasa cok sey degisir.
Besiciler hep birlikte mezbaha ile fiyat gorusur, gubreyi hepsi ayni yerden pazarlikla alir vs. boylece maliyet duser. Satis yuksek fiyattan zamaninda yapilir.
Bize besi danasi satan yabancilarin hepsi kooperatif, kimse elindeki 10 hayvani dogrudan satmiyor. Adamlar bizim ihtiyacimizi bilince koyuyorlar kendilerince iyi fiyati satip iyi para kazaniyorlar.
Ağzınıza sağlık. 10 numara teşhis. Aslında devlet bu kooperatifçilik konusunda çiftçiye yol göstermeli. Bir sürü işsiz ziraat mühendisi var. Ziraat fakülteleri, ziraat odaları ve devlet ortak bir işbirliği ile bu kooperatifçiliğin gerçek manada uygulanmasını sağlamalı. Bunu şirket gibi yönetecek ziraat mühendislerine de istihdam sağlayarak yanlış eksik yaptığımız noktaları gidererek hem üretim ve kalite artışı hem de bir sürü israfı engelleyebiliriz. Hatta bunu keşke arazi toplulaştırmalarıyla birlikte yürütebilsek ve tedarik zincirini de tüketicinin ve üreticinin yararına göre yeniden kurabilsek.Ülke tarımını ayağa kaldırabilsek.