Bitkinin topraktaki besinlerden yararlanma oranı artar. Attığımız tüm gübreler bir anlamda topraktaki eksik organik maddenin yerini doldurmaya çalışır.
Kumlu toprağın da killi toprağın da organik maddesi artarsa ideal toprak tipine yaklaşır. Yani kumlunun suyu bitkinin yararlanamayacağı derinliğe geçirmesi, killinin de soğuk ve sıcakta kendini sıkıp-gevşetip bitkiye zarar vermesi durumu azalır.
En iyi organik madde kaynağı bitkinin yine kendisidir, hayvan gübreleri, kompostlar vs. kullanılarak organik madde artırılabilir. Biçerlerdeki Sap kıyıcılar bu yüzden önemli. Düşünüyorum da, bu patozlu biçerler çıktı çıkalı bir çoraklaşma var. Eskiden lazım olan kadar samanı patoz yapardık, gerisi toprağa karışırdı. Şimdi tıraşlayıp sürüyoruz. O kadar araziye hayvan gübresi de yetişmez. Dışarıdan arıtma çamuru, kompost getireyim desen astarı yüzünü geçer. Ama uzun vadede çok karlı ve yararlı olacağını düşünüyorum. Kimyevi gübreler elbet bir gün üretilemez olacak, dünyada kaynaklar tükeniyor..