Şeker Fabrikaları özelleşmeden önce bi kaç defa aldık ve yedirdik, saman veya balyaların üzerine eriterek döktük. Fabrikada saatlerce beklerdik bidonların dolmasını, çok katı bir kıvamdaydı ve kışın donardı, akşamdan varili yan çevirip kapağını açardık sabaha 1 teneke anca dolardı ve bunu eritmek için 2 misli kaynar suya ihitiyaç olurdu. Hayvanların tüylerinde gözle görülen bir şekilde düzelme olur ve daha iştahlı saman ve yem tüketirler.
Ne zaman ki fabrikalar özelleşti; melasın tadı kaçtı. Adeta köpük helvası gibi süngerimsi bir yapıya dönüşmüş, 280 kg gelen varil 160 kg da doluyor ve bir faydası da olmuyor hayvanlarda.
Daha çok toz saman kullanımından balya kullanımına geçilirken kullanılır, bazı yem fabrikaları palet yem yapımında kullanır, bazı kömürcülerde toz kömürü preslemede kullanır.
Melas; fabrikadan çıkarken gümrükten mal çıkartılırmış gibi işlem görür. Devlette ve özel sektörde bürokrasisi değişmeyen tek nesnedir
Kantara girersin, dara alınır, sonra gidip melası doldurursun, tekrar kantar ve kantar fişi. Sonra anbara gider işlem yaptırırsın, sonra muhasebeye, sevk irsaliyesi ve tekrar anbar, sonra vezneye fatura bedeli ödenir ve muhasebe de fatura kesilir. Çıkış işlemi için anbara gidip kapı çıkış evrakı alırsın
Bu yüzden almaktan ve kullanmaktan vazgeçtim.
Nail abi o brokrasiyi cok iyi bilirim
Tam yarim gun 9 yere bavurarak alirdik
Hatta babam beni fabrikada birakir kendi beklemez giderdi
Fabrikalardaki makineler modernlesti artik ne melasda ne de kuspede seker kaliyor
Yani tam rafine ediliyor