bugün taze taze dinlediğim yaşanmış bi hikaye..
Trabzondan-Diyarbakıra giden otobüse bizim bayburtlu abimiz bayburttan biniyo.. otobüse trabzondan daha önce binmiş kelli felli elinde 3-5 gazete olan birinin yanına garibanca-sessizce oturuyo..
adam uflaya puflaya yol boyu gazetenin birini bitirip öbürüne başlıyo..
bi ara bizimkine okudun mu diyo.. bizimki de yok amaca nerde ilkokul terkim diyo..
adam başlıyo yol boyu 3 kere 3 kaç.. bizimki bilerek hep yanlış söylüyo.. adamın yanındaki kızı eşi hep gülüyo..vs.
hatta diyoki elimin parmaklarıyla saymaya çalışıyom, olmuyo..
dinlerken gözlerim yaşardı.. 'bi ara adamın elinden gazeteyi aldım özellikle ters tuttum' diyo.. adam hiç mi okuyamıyon diyo bizimki hiç diyo..
halbuysa bizimki 2 üniversite bitirmiş ama resmiyeti sevmediğinden köylü..
yolun sonuna doğru bizimki son molada gidip gazete/dergi alıyo..
yol boyu başlıyo bulmaca çözmeye, okumaya..
adam bi gazeteye bakıyo bi bizimkine..
en son adam eğilip kulağına demişki.. 'biz senle ... geçecez derken son bizle geçtin helal olsun delikanlı'
aha anadolu insanı...