Değerli trakkulup üyeleri.
Malesef son günlerde iktidar sahipleri tarafından bir türlü kabul edilmeyen ancak yadsınamaz bir gerçek olan devalüasyon ile her gün karşı karşıya gelmekteyiz. Tarımda en yüksek maliyetlerin ikisi olan mazot ve gübrede kendimize yetemediğimiz ve ithalat yapmak zorunda olduğumuzu sanırım bilmeyen yoktur.
Kendi adıma konuşayım. Her yıl 25 kg taban gubresiyle ektiğim buğday ve arpayı bu yıl 15kg taban gubresiyle ekmek zorunda kaldım. Bu durum ister istemez rekolteyi etkileyecektir. 2022 Ağustos ayında fiyatı 7 lirayı bulan buğdayla, torbası 500 lirayı bulan unla ve tanesi 4 lirayı bulan ekmekle karsilasacagimizi düşünüyorum. Ve ciddi bir üretim düşüklüğü yaşanacağı da daha şimdiden ortada.
Dikkatimi çeken bir diğer önemli husus da bu durumda hiçbir iktidar sahibinin sorumluluk almayisidir. Nasıl olsa bu çiftçi üretir mantığıyla hareket eden bu zihniyete de en güzel cevabı çiftçi kardeşlerimizin vereceğinden en ufak şüphem yoktur.
Ayrıca eklemem gereken bir diğer nokta da özellikle şekerpancarı sektöründen ciddi kaçışlarin yasanmasidir. Bu kadar zahmetle sanki bir bebek bakar gibi büyütülen pancar yalnızca 420 TL/ton gibi komik bir rakamla fabrikaya veriliyor. Ancak fabrikanın ürettiği şeker de para etmiyor. Gelen zamlar şeker sektörünü biraz rahatlatsa da malesef yetersiz. Bu işi yapan arkadaşlar bilir. Şekerpancarı çiftçisi kaçarsa bir daha gelmez. Satar atını arabasını elini ayağını çeker pancardan.
Bu gibi konularda yorum ve bilgilerinizi, ayrıca bu durumdan çıkmak için yapılabilecek manevralar hakkinda tartışma ve önerilerinizi bekliyorum. Herkese iyi günler dilerim.
Malesef son günlerde iktidar sahipleri tarafından bir türlü kabul edilmeyen ancak yadsınamaz bir gerçek olan devalüasyon ile her gün karşı karşıya gelmekteyiz. Tarımda en yüksek maliyetlerin ikisi olan mazot ve gübrede kendimize yetemediğimiz ve ithalat yapmak zorunda olduğumuzu sanırım bilmeyen yoktur.
Kendi adıma konuşayım. Her yıl 25 kg taban gubresiyle ektiğim buğday ve arpayı bu yıl 15kg taban gubresiyle ekmek zorunda kaldım. Bu durum ister istemez rekolteyi etkileyecektir. 2022 Ağustos ayında fiyatı 7 lirayı bulan buğdayla, torbası 500 lirayı bulan unla ve tanesi 4 lirayı bulan ekmekle karsilasacagimizi düşünüyorum. Ve ciddi bir üretim düşüklüğü yaşanacağı da daha şimdiden ortada.
Dikkatimi çeken bir diğer önemli husus da bu durumda hiçbir iktidar sahibinin sorumluluk almayisidir. Nasıl olsa bu çiftçi üretir mantığıyla hareket eden bu zihniyete de en güzel cevabı çiftçi kardeşlerimizin vereceğinden en ufak şüphem yoktur.
Ayrıca eklemem gereken bir diğer nokta da özellikle şekerpancarı sektöründen ciddi kaçışlarin yasanmasidir. Bu kadar zahmetle sanki bir bebek bakar gibi büyütülen pancar yalnızca 420 TL/ton gibi komik bir rakamla fabrikaya veriliyor. Ancak fabrikanın ürettiği şeker de para etmiyor. Gelen zamlar şeker sektörünü biraz rahatlatsa da malesef yetersiz. Bu işi yapan arkadaşlar bilir. Şekerpancarı çiftçisi kaçarsa bir daha gelmez. Satar atını arabasını elini ayağını çeker pancardan.
Bu gibi konularda yorum ve bilgilerinizi, ayrıca bu durumdan çıkmak için yapılabilecek manevralar hakkinda tartışma ve önerilerinizi bekliyorum. Herkese iyi günler dilerim.
